HYUNDAI i30 N : sterk werk

Om maar meteen met de deur in huis te vallen, de Hyundai i30 N is geen hardcore hot hatch, maar wel een bijzonder sportieve compacte middenklasser. Dat maakt hem eerder een concurrent van de Volkswagen Golf GTI dan van de Honda Civic Type R. Wat niet wil zeggen dat de Koreanen voor de gemakkelijkste weg hebben gekozen.

Wat je moet weten …

1. Beide versies, i30 N en i30 N Performance Pack, hebben dezelfde, nieuw ontwikkelde 2-liter turbomotor, die in de basisversie 250 pk sterk is en een koppel van 353 Nm levert, met een overboost van 378 Nm.
2. Die basisversie haalt een topsnelheid van 250 km/h en snelt in 6,4 seconden van 0 naar 100. Uitgerust met het Performance Pack haalt de motor met hetzelfde koppel, inclusief overboost, 275 pk, wat hem in de sprint naar de 100 drie tienden sneller maakt.
3. De 250 pk-versie verbruikt gemiddeld 7 l/100 km, die met 275 pk 7,1 l/100 km.
4. De iets bredere wielkasten bevatten 18-duimswielen met Michelin Pilot Super Sport-banden van maat 225/40 R18, terwijl het Performance Pack 19-duimsvelgen met 235/35 R19 Pirelli’s P Zero met het eigen HN-label op de flank.
5. De i30 N pakt ook uit met een uiterst volledige uitrusting met een multimediasysteem met DAB-radio, een navigatiesysteem met 7 jaar gratis TomTom-kaarten, 7 airbags en rijhulpsystemen als een noodremhulp, spoorassistent, herkenning van snelheidsbeperkingen en aandachtsassistent.
6. Het Performance Pack doet er onder andere nog een verwarmd stuur, elektrische stoelverstelling en een elektronisch sperdifferentieel bovenop.
7. Launch control is standaard.
8. De i30 N kost 29.999 euro, de N Performance Pack 33.999 euro.

En dan nu wat je echt wilt weten …

Het is niet de eerste keer dat Hyundai wat peper in de kont van één van zijn modellen probeert te stoppen. Met weinig succes. Waarom zou het dit keer anders zijn?

Omdat degene die nu de peper in de kont steekt, Alfred Bierman heet. De Duitser, die lange tijd aan het hoofd stond van de M-divisie van BMW en in 2014 naar Hyundai verhuisde om er het gamma sportieve modellen van Hyundai en Kia op de juiste leest te schoeien, geeft toe dat de i30 N niet de auto is om de hoogste bochtensnelheden mee op te zoeken noch om jezelf de stuipen mee op het lijf te jagen. Hij noemt het rijgedrag van de i30 N eerder aanmoedigend.

Op het circuit van Vallelunga en op de wegen er rond, wordt snel duidelijk wat hij hiermee bedoelt. Eerst en vooral is er keuze uit verschillende rijmodi. Via het knopje links op het stuur kies je tussen Normal, Eco en Sport. Maar het is pas links dat het interessant wordt met het N-knopje dat de keuze biedt tot wat we voor de gemakkelijkheid de Sport +-modus (N Mode) noemen en individuele afstellingen (N Custom) van de ophanging, het stuur, het differentieel, de stabiliteitscontrole, de motorrespons, het geluid en de rev-matching.

Dat de N Mode zowel voor het straat- als voor het circuitwerk perfect geschikt is, zegt veel over het karakter van deze auto, die zich zeer makkelijk de bocht laat insturen. En toch de nodige precisie vraagt. Waarbij je na enkele bochten versteld staat van de snelheid die je bij het insturen kan meenemen. Het is niet zo dat het sperdifferentieel de auto naar de koord trekt, je moet hem wel daar naartoe sturen waar je hem hebben wil.. Van dan af kan er vroeg op het gas gegaan worden. Zelfs wanneer je de auto probeert te provoceren, reageert hij goedmoedig door de achterkant netjes achter de voortrein te zetten, wat alweer een rustgevend gevoel van totale beheersing geeft.

Recht naar huis of the long way home?

Het wordt ‘the long and winding road’, zoveel is zeker. Hoewel de i30N niet van uitbundigheid kan worden beschuldigd, zijn alle ingrediënten voor het betere werk aanwezig. Goede stoelen, een prettig in de hand liggend stuur, een versnellingspook die vlot door de verzetten snijdt en ga zo maar door.

Nu we toch aan het schakelen zijn, de i30 N is uitgerust met een rev-matcher, die bij het tussengas geven een afgemeten scheut tussengas geeft. Je kan hem wel afzetten en teruggrijpen naar de oude techniek van het dubbel ontkoppelen en het tip-hielmanoeuvre, wat volgens mij nog altijd dat klein beetje extra rijplezier verschaft. Maar ik kan er niet omheen, de elektronica doet dit minstens even goed. Wat? Heb ik dat gezegd?

Wat ik zo fijn vind aan de Hyundai i30 N, is dat het geen alles-of-niets-auto is. Je kan er net zo goed op een sportieve manier mee cruisen (wel even met het linker peddeltje de Sport-modus instellen) als tekeer gaan tot het zweet onder je oksels klotst (maar eerst met het rechter peddeltje voor de N-modus kiezen). Neen, geen angstzweet, want op geen enkel moment krijg je de indruk dat de auto je wilt bijten. Toch is het geen watje, want hij vraagt de nodige stuurmanskunst om het onderste uit de kan te halen. En als je dan nog eens het tip-hielmanoeuvre beheerst. Genieten!

Van pomp naar pomp?

Het gemiddelde normverbruik bedraagt 7,1 l/100 km. Ik heb hem nog niet op de Belgische wegen getest, maar bij sportief gebruik gaf de computer om en bij de 10,5 l/100 km aan.

Masta-approved?

8,5/10. De Hyundai i30 N is een auto zoals ik hem graag heb. Niet te opzichtig, maar met alles aan boord wat je nodig hebt om van alle ritten een feest te maken. Er is echter één maar : de Hyundai i30 N is met een leeggewicht van 1.500 kilogram allesbehalve een lichtgewicht. De Peugeot 308 GTI is zelfs 200 kilo lichter. Dat dit (overtollige) gewicht niet als een last werd ervaren, spreekt voor de kwaliteit van de afstelling van het onderstel. Maar ik blijf toch met de vraag zitten : wat als de i30 N 200 kilo lichter zou zijn?