Omdat degene die nu de peper in de kont steekt, Alfred Bierman heet. De Duitser, die lange tijd aan het hoofd stond van de M-divisie van BMW en in 2014 naar Hyundai verhuisde om er het gamma sportieve modellen van Hyundai en Kia op de juiste leest te schoeien, geeft toe dat de i30 N niet de auto is om de hoogste bochtensnelheden mee op te zoeken noch om jezelf de stuipen mee op het lijf te jagen. Hij noemt het rijgedrag van de i30 N eerder aanmoedigend.
Op het circuit van Vallelunga en op de wegen er rond, wordt snel duidelijk wat hij hiermee bedoelt. Eerst en vooral is er keuze uit verschillende rijmodi. Via het knopje links op het stuur kies je tussen Normal, Eco en Sport. Maar het is pas links dat het interessant wordt met het N-knopje dat de keuze biedt tot wat we voor de gemakkelijkheid de Sport +-modus (N Mode) noemen en individuele afstellingen (N Custom) van de ophanging, het stuur, het differentieel, de stabiliteitscontrole, de motorrespons, het geluid en de rev-matching.
Dat de N Mode zowel voor het straat- als voor het circuitwerk perfect geschikt is, zegt veel over het karakter van deze auto, die zich zeer makkelijk de bocht laat insturen. En toch de nodige precisie vraagt. Waarbij je na enkele bochten versteld staat van de snelheid die je bij het insturen kan meenemen. Het is niet zo dat het sperdifferentieel de auto naar de koord trekt, je moet hem wel daar naartoe sturen waar je hem hebben wil.. Van dan af kan er vroeg op het gas gegaan worden. Zelfs wanneer je de auto probeert te provoceren, reageert hij goedmoedig door de achterkant netjes achter de voortrein te zetten, wat alweer een rustgevend gevoel van totale beheersing geeft.
Het wordt ‘the long and winding road’, zoveel is zeker. Hoewel de i30N niet van uitbundigheid kan worden beschuldigd, zijn alle ingrediënten voor het betere werk aanwezig. Goede stoelen, een prettig in de hand liggend stuur, een versnellingspook die vlot door de verzetten snijdt en ga zo maar door.
Nu we toch aan het schakelen zijn, de i30 N is uitgerust met een rev-matcher, die bij het tussengas geven een afgemeten scheut tussengas geeft. Je kan hem wel afzetten en teruggrijpen naar de oude techniek van het dubbel ontkoppelen en het tip-hielmanoeuvre, wat volgens mij nog altijd dat klein beetje extra rijplezier verschaft. Maar ik kan er niet omheen, de elektronica doet dit minstens even goed. Wat? Heb ik dat gezegd?
Wat ik zo fijn vind aan de Hyundai i30 N, is dat het geen alles-of-niets-auto is. Je kan er net zo goed op een sportieve manier mee cruisen (wel even met het linker peddeltje de Sport-modus instellen) als tekeer gaan tot het zweet onder je oksels klotst (maar eerst met het rechter peddeltje voor de N-modus kiezen). Neen, geen angstzweet, want op geen enkel moment krijg je de indruk dat de auto je wilt bijten. Toch is het geen watje, want hij vraagt de nodige stuurmanskunst om het onderste uit de kan te halen. En als je dan nog eens het tip-hielmanoeuvre beheerst. Genieten!
Het gemiddelde normverbruik bedraagt 7,1 l/100 km. Ik heb hem nog niet op de Belgische wegen getest, maar bij sportief gebruik gaf de computer om en bij de 10,5 l/100 km aan.